دلیل شکست فرودگر قمری پرگرین
به گزارش دانلود فایل، سازندگان فرودگر قمری «پرگرین» بعد از مدت ها بررسی، علل شکست آنرا متوجه شدند.
به گزارش دانلود فایل به نقل از ایسنا، حدود هفت ماه از زمانیکه فرودگر قمری «پرگرین»(Peregrine) بر فراز اقیانوس آرام سوخت می گذرد.
به نقل از اسپیس، این مأموریت یک شکست ناگوار بود. بعد از پرتاب پرگرین در روز هشتم ژانویه به نظر می رسید این فرودگر بدون این که خیلی دور شود، بیشتر از یک هفته در فضا پرسه زده است. پرگرین در نهایت طی بازگشت به سمت زمین، در جو آن سوخت و تکه تکه به سیاره ما رسید.
بیشتر بخوانید:
فرودگر قمری «پرگرین» در جو زمین سوخت
این یک مأموریت بسیار مهم بود چونکه نخستین مأموریت قراردادی «خدمات تجاری باربری به ماه»(CLPS) ناسا به شمار می رفت. این فضاپیمای منتخب برای پرواز در نخستین سفر موشک «ولکان قنطورس»(Vulcan Centaur) انتخاب گردید و آزمایش ها را با وظیفه شناسی انجام داد تا مکانهای نهایی را روی ماه پیدا کند.
از زمان مرگ پرگرین در ۱۸ ژانویه، سازندگان آن در شرکت «استروبیوتیک تکنولوژی»(Astrobotic Technology) روی دلیل شکست مأموریت کار می کنند و ۳۴ متخصص دولتی، صنعتی و داخلی را برای این کار مأمور کرده اند. آنها در نهایت در روز سه شنبه ۲۷ اوت نتایج را فاش کردند. به صورت خلاصه، به نظر می آید که پرگرین یک شیر معیوب کنترل فشار هلیوم داشته است. این شیر کنترل فشار «PCV2» نام دارد.
برپایه گزارش شرکت استروبیوتیک تکنولوژی، PCV2 به علت از دست دادن قابلیت آب بندی و به احتمال زیاد به علت یک شکست مکانیکی ناشی از شل شدن اجزای داخلی دریچه در این مأموریت شکست خورده است. «جان هوراک»(John Horack) رئیس گروه پژوهش و هیئت بازنگری مأموریت روز سه شنبه در مصاحبه با خبرنگاران اظهار داشت: به یک پیچ و یک واشر و یک بخش رزوه دار فکر کنید. اگر آنرا به اندازه کافی تکان دهید، می توانید یک پیکربندی مکانیکی داشته باشید که از نشت شیر جلوگیری می کند.
عواقب مشکل این بود که PCV2 قابلیت آب بندی خویش را از دست داد و چیزی را که قرار بود آب بندی کند، به درستی آب بندی نکرد. در اصل، PCV2 و همتای آن PCV1 جریان گاز هلیوم را بین مخازن متعدد کنترل می کردند. PCV1 از جریان بین مخزن فشار و مخازن سوخت مراقبت می کرد؛ در حالیکه PCV2 وظیفه پشتیبانی را از جریان بین مخزن فشار و مخازن اکسیدکننده بر عهده داشت. بنابراین، با عدم کارکرد PCV2 جریان هلیوم به درستی تنظیم نشد.
هوراک اظهار داشت: این حدودا با زمانیکه سینک آشپزخانه چکه می کند، فرقی ندارد. آب از درزگیر سینک عبور می کند و از سوی دیگر خارج می شود اما در این مورد با هلیوم سروکار داریم که فشار بالایی دارد. ازاین رو محدود کردن آن خیلی سخت تر است.
نکته قابل توجه در گزارش استروبیوتیک اینست که PCV2 یک خطر شناخته شده برای پرگرین بود. نخست این که شرکت در اوت ۲۰۲۲ طی ساخت فرودگر، تأمین کنندگان PCV را تغییر داد چونکه اجزای اصلی PCV که برای کنترل فشار هلیوم در مخازن سوخت و اکسیدکننده استفاده می شدند، به شکل مکرر از کار می افتادند اما حتی بعد از آن تغییر و بعد از نصب PCV تأمین کننده جدید، PCV1 در طول آزمایش با نشت روبه رو شد.
این گروه پژوهشی توانستند مشکل PCV1 را خیلی سریع رفع کنند چونکه PCV1 در یک بخش قابل دسترس از فضاپیما قرار داشت اما PCV2 دو بار بررسی نشد چونکه در طول آزمایش شکست نخورده بود و تا حدی به این علت که در عمق فرودگر قرار داشت.
«شراد باسکاران»(Sharad Bhaskaran) مدیر مأموریت پرگرین در مصاحبه با خبرنگاران اظهار داشت: برای انجام دادن تعمیرات یا جایگزینی آن، به کار گسترده روی فرودگر برای خارج کردن عناصر کلیدی بزرگ نیاز بود که می توانست آزمایشی را که به تازگی انجام داده بودیم، باطل کند. این نوع آزمایش ها بسیار زمان بر و پرهزینه هستند. این امر به همراه احتمال خطر صدمه رساندن به فرودگر در صورت جداسازی و مونتاژ مجدد، ما را به این نتیجه رساند که بهتر است به مرحله بعدی برنامه برویم و PCV2 را جایگزین نکنیم و به پرواز ادامه دهیم.
منبع: itfile.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب