کشف سیاهچاله ای که کهکشان میزبانش را از گرسنگی کشت!
به گزارش دانلود فایل، ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا بهره برده اند تا تأیید کنند که سیاهچاله های پرجرم می توانند کهکشان های میزبان خویش را از سوخت مورد نیاز برای تشکیل ستاره های جدید محروم کنند و آنها را به سمت نابودی بکشانند.
به گزارش دانلود فایل به نقل از ایسنا، گروهی بین المللی به رهبری دانشگاه کمبریج، از جیمز وب برای رصد کهکشانی به اندازه کهکشان راه شیری در اولین روزهای تشکیل جهان یعنی حدود دو میلیارد سال بعد از مه بانگ بهره برده اند. این کهکشان مانند اغلب کهکشان های بزرگ میزبان یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز خود است. با این وجود، این کهکشان اساسا «مرده» است چونکه شکل گیری ستاره های جدید در آن متوقف شده است.
به نقل از فیز، یکی از نویسنده های ارشد این مطالعه می گوید: بر مبنای مشاهدات قبلی، ما می دانستیم که این کهکشان در حالت غیرفعال قرار دارد. با عنایت به اندازه آن، ستاره های زیادی تشکیل نمی گردد، و ما انتظار داشتیم بین سیاه چاله و پایان شکل گیری ستاره ها ارتباطی وجود داشته باشد.
با این وجود، تا زمان رصد با وب، ما نمی توانستیم این کهکشان را با جزئیات کافی برای تایید این ارتباط مطالعه نماییم و نمی دانستیم که این حالت خاموش موقتی است یا دائمی.
این کهکشان که GS-10578 نامیده می شود و به احترام دانشمندی که تصمیم به رصد دقیق آنرا گرفت، «کهکشان پابلو» هم نامیده می شود، حدود ۲۰۰ میلیارد برابر جرم خورشید ما جرم دارد و بیشتر ستارگان آن بین ۱۲.۵ تا ۱۱.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته اند.
پروفسور روبرتو مایولینو(Roberto Maiolino)، از مؤسسه کیهان شناسی کاولی، می گوید: در کیهان اولیه، بیشتر کهکشان ها درحال تشکیل ستاره های زیادی هستند، ازاین رو دیدن چنین کهکشان مرده عظیمی در این دوره از زمان جالب است.
با استفاده از جیمز وب، محققان دریافتند که این کهکشان درحال دفع مقادیر زیادی گاز با سرعتی در حدود ۱۰۰۰ کیلومتر در ثانیه است که برای فرار از کشش گرانشی کهکشان به اندازه کافی سریع است. این بادهای سریع توسط سیاهچاله از کهکشان بیرون رانده می شوند.
کهکشان پابلو دارای بادهای سریع از گاز داغ است، اما این ابرهای گازی ضعیف هستند و جرم کمی دارند. وب وجود یک جزء جدید باد را شناسایی کرد که با تلسکوپ های قبلی قابل مشاهده نبود. این گاز سردتر است، به این مفهوم که متراکم تر بوده و مهم تر از آن هیچ نوری ساطع نمی نماید. وب با حساسیت فوق العاده اش، می تواند این ابرهای گازی تیره را ببیند.
جرم گازی که از کهکشان به بیرون پرتاب می شود بیشتر از آن چیزی است که کهکشان برای ادامه تشکیل ستاره های جدید نیاز دارد. در اصل، سیاهچاله درحال کشتن کهکشان از گرسنگی است.
به قول محققان، سیاهچاله با قطع منبع «غذایی» که کهکشان برای تشکیل ستاره های جدید نیاز دارد، این کهکشان را می کشد و آنرا غیرفعال نگه می دارد.
باآنکه مدلهای نظری قبلی پیشبینی کرده بودند که سیاه چاله ها این تاثیر را بر کهکشان ها دارند، اما پیش از وب، تشخیص مستقیم این اثر ممکن نبود.
نتایج این مطالعه در مجله Nature Astronomy انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب