عرضه بسته بندی های طبیعی مواد غذایی با كمك فناوری نانو
دانلود فایل: پژوهشگران دانشگاه شیراز با نانوسلولز، توانستند خواص بسته بندی های مواد غذایی تولیدشده از نشاسته و ژلاتین را بهبود دهند و به قول آنها این بسته بندی جایگزین بسیار بهتری نسبت به نمونه های پلاستیكی متداول می باشد، ضمن آنكه در حفظ محیط زیست و نگهداری مواد غذایی عملكرد بهتری دارد.
به گزارش دانلود فایل به نقل از ایسنا، دكتر محمدمهدی ظرافت، استادیار دانشكده تكنولوژی های جدید دانشگاه شیراز یكی از مواد جایگزین برای بسته بندی های پلاستیكی را پلیمرهای طبیعی دانست و اظهار داشت: پلیمرهای طبیعی معمولا خواص بسته بندی ضعیف تری نسبت به پلیمرهای سنتزی دارند. اما این محدودیت را می توان با استفاده از افزودنی های نانومقیاس، مانند نانوسلولز و نانوذرات رس برطرف كرد و میزان استقامت و عبوردهی گازها و رطوبت را در این نوع پلیمرها بهبود داد.
وی ادامه داد: به همین منظور در این تحقیق سعی كردیم تا اثر اضافه كردن نانوسلولز و كیتوسان به فیلم های متشكل از تركیب نشاسته و ژلاتین بر خواص این نوع بسته بندی ها را مورد بررسی قرار دهیم.
ظرافت، تصریح كرد: بر مبنای نتایج به دست آمده از این تحقیق، مواد نانومقیاس همچون نانوسلولز می توانند منجر به بهبود خواص فیلم های پلیمری طبیعی تولید شده از نشاسته و ژلاتین شوند و جایگزین مناسبی برای بسته بندی های پلیمرهای سنتزی باشند.
وی با اشاره به جزئیات این پژوهش، تصریح كرد: معمولا استقامت مكانیكی پلیمرهای طبیعی پایین است، اما نتایج این تحقیق نشان داد كه اضافه كردن نانوسلولز به ماتریس فیلم می تواند استقامت مكانیكی نشاسته را تا 50 درصد افزایش داده و به صورت همزمان عبوردهی رطوبت و اكسیژن را هم كم كند.
به گفته این محقق با عنایت به زیست تخریب پذیری فیلم های پلیمری طبیعی بزرگترین مزیت آن در حفاظت از محیط زیست است و باید تلاش شود در بین مدت این نوع بسته بندی ها و بسته بندی های مشابه صرف نظر از قیمت تمام شده جایگزین مواد پلیمری سنتزی شوند.
محقق این طرح با اشاره به كاربرد دستاوردهای این تحقیق، خاطرنشان كرد: نتایج این تحقیق در صنایع بسته بندی مواد غذایی نظیر صنایع بسته بندی شیرینی، میوه، مواد پروتئینی همچون گوشت و مرغ قابل كاربرد خواهد بود.
ظرافت در مورد امكان تجاری شدن نتایج به دست آمده، اظهار داشت: این طرح هم اكنون در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و مطالعاتی جهت ارتقای آن در مقیاس پایلوت هم صورت گرفته است. در عین حال، در صورت ارتقای طرح تا مقیاس صنعتی، قابلیت كاهش هزینه های تمام شده تا حد زیادی وجود دارد.
این تحقیقات از جانب دكتر محمد مهدی ظرافت، دكتر صمد صباغی از اعضای هیأت علمی و مهندس سید مجید نوربخش سلطانی دانش آموخته كارشناسی ارشد دانشگاه شیراز اجرایی و نتایج آن در مجله Carbohydrate Polymers با ضریب تأثیر 4.811 منتشر گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب