یادداشت مهمان،
ترویج علم تغییر پارادایم از زكات علم به ضرورتی برای بقاء
به گزارش دانلود فایل روز جهانی ˮعلم در خدمت صلح و توسعهˮ یادآور دو مطلب مهم در دنیای جدید است؛ ˮدانسته های پنهانی و مراقبت شده، دیگر مزیت نیستˮ و ˮرشد و تعالی علوم و در نتیجه انسان ها، سازمان ها، جوامع و كشورها در انتشار دانسته ها و در دسترس دیگران قراردادن آنها استˮ.
به گزارش دانلود فایل به نقل از ایسنا، فرشید گل زاده كرمانی، دكترای مدیریت دانش از دانشگاه شفیلد انگلیس در یادداشتی با عنوان "ترویج علم؛ تغییر پارادایم از زكات علم به ضرورتی برای بقاء" كه آنرا در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) قرار داده، آورده است: "۱۰ نوامبر (۱۹ آبان)، روز جهانی "علم در خدمت صلح و توسعه" بود كه امسال با مبحث محوری "دانش باز" (Open Science) هفته ترویج علم در حال برگزاری است. اینجا به جای استفاده از كلمه "علم" در مفهوم Science از عبارت "دانش" كه فراتر از علم و معادل "علم همراه با تجربه و مهارت و متاثر از ارزش ها و بینش ها"ست، استفاده می كنم.
چنین روزی برای یادآوری دو مطلب مهم در دنیای جدید است: ۱) دانسته های پنهانی و مراقبت شده، دیگر مزیت نیست و ۲) رشد و تعالی علوم و در نتیجه انسان ها، سازمان ها، جوامع و كشورها در انتشار دانسته ها و در دسترس دیگران قراردادن آنها است. قصه های مربوط به فرمول كوكالا و سس مك دونالد و... افسانه هایی بیش نبوده و نیست. هیچ مزیتی مبتنی بر دانش پنهانی در دنیای علم و كسب وكار وجود ندارد.
رویكردهای قدیم به تحقیق و توسعه و خلق دانش جدید در شركت ها به سرآمده است و سازمان ها (و البته تك تك افراد) باید ظرفیتی در درون خود ایجاد كنند كه دانش موجود در محیط را جذب كنند (Knowldege Absorptive Capacity). این مورد ریشه در آن دارد كه ارزش و عمر دانش پشت درهای بسته به سرآمده و فقط از تعامل و مشاركت تعدادی از شركت ها، انسان ها، دانشگاه ها و... دانش جدید به صورت تدریجی، تعاملی و ذره ذره ایجاد می شود.
دنیا با تغییرات سریع، غیرقابل پیشبینی و با عدم قطعیت های فراوان، ماهیت و كارآمدی مراكز تحقیق و توسعه در درون شركت ها را به شكل جدی زیر سوال برده و در عوض لزوم و خصوصیت های "ظرفیت جذب دانش" از محیط را برای سازمان های علمی و تجاری اجبار كرده است. باز بودن نسبت به محیط (Openness) یك اجبار برای ماندگاری هر سازمانی است. به این مفهوم كه دانش مورد نیاز برای بهبود فرآیندها، محصولات و رویكردها را باید از دل مشتریان، رقبا، استارتاپ ها، محققان، جامعه و كاركنان استخراج كرد و نه در اتاق های در بسته پژوهشی دانشگاه ها و یا مراكز محرمانه تحقیق و توسعه شركت ها.
اما رویكرد دیگری هم در شركت ها و حتی انسان ها در حال رشد است در خصوص این كه نه تنها باید با ارتقای مستمر "ظرفیت یادگیری" و در "تعامل مستمر با محیط"، دانش جدید را به دست آورد و با تلفیق آن با توانمندی ها و دانش موجود، دانش جدیدی توسعه داد، بلكه باید به صورت فعال، دانش خویش را به محیط ارائه كرد. یعنی اینكه نه تنها نگران افشاء و نشر دانش درون سازمان به بیرون (حتی رقبا) نباشیم، بلكه باید داوطلبانه و فعالانه در انتشار دانش داخل سازمان به دیگران اقدام نماییم. این كار، لزوما یك رویكرد خیرخواهانه نیست. بلكه برای ارتقای ظرفیت جذب دانش و رشد سازمان، باید و باید در "انتشار دانش" (Knowledge Dissemination) موجود به صورت جدی و نظام مند اقدام نمود.
داستان در دنیای علم، فراتر از انتشار دستاوردها و نتایج و مقالات است. بلكه نتایج تحقیقات شكست خورده، داده ها، روش های تحقیق و... هم در این رویكرد، باید منتشر شود و در دسترس دیگران باشد. دنیای جدید نیازمند ذهن هایی باز برای یادگیری و یاددهی مستمر و توامان و در معرض قراردادن شكست ها و تردیدهاست. انسان ها باید شخصیتی مبتنی بر نگاه باز را در درون خود پرورش دهند و این مهم نیازمند سال ها تمرین و مراقبت است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب